Á kynningarfundinum í Safnaðarheimilinu á Hellu í gær kom ágæt spurning frá sr. Gunnari í Niðarósi um hvernig okkur litist á að eiga vinastifti á Norðurlöndum. Ég hef sannarlega notið þess að eiga í góðu norrænu samstarfi í gegnum árin og alltaf læri ég eitthvað nýtt. Sú samfélagslega greining sem þau vinna stöðugt að hjálpar okkur að skilja betur hvað er raunverulega að gerast í okkar samfélagi því norrænar þjóðir eru mun fjölmenningarlegri en áður var talað um en eining okkar getur orðið öðrum þjóðum til fyrirmyndar.
Ég tel gott að f
ara þá leið að tengja fólk og kynnast persónulega. Í dag og á morgun er ég á fundi með prestum frá Svíþjóð, Danmörku og Noregi og núna í ágúst var ég á árlegum fundi formanna og varaformanna prestafélaganna á öllum Norðurlöndum. Á þeim vettvangi hef ég átt kost á að vera á tveimur guðfræðiráðstefnum og fékk þann heiður að setja þá seinni í Kaupmannahöfn sem formaður NPS, norræna samráðsvettvangsins. Það er ómetanlegt að eignast vini í norrænu systurkirkjunum okkar og við ættum sannarlega að stefna að því að auka þetta samstarf. Ég hef allavega notið þess að vera með starfssystkinum mínum síðan ég byrjaði að fara á slíka fundi sem ritstjóri Kirkjuritsins snemma á 10. áratugnum og svo má ekki gleyma þýsku víddinni sem við í Kjalarnesprófastsdæmi fengum mikið út úr í góðum samstarfsverkefnum við kirkjuna í Kurhessen Waldeck. Það er ekki verra að hafa formlegt samstarf á þrjá vegu.
Ég set hér inn mynd úr Eyjum og aðra úr Eyrarbakkakirkju frá fundi NPS á Íslandi í fyrra.
Kristján Björnsson 